سلام
به همه دوستاي خوبم
خيلي دلم مي خواد از همه غصه هاي درونم بنويسم
اما نمي دونم چرا تا مي خوام بنويسم
دوقطره اشك فاتحه نوشتنو مي خونه
توي شهر هميشگي خودمون غريب شدم
چند وقتي ميشه ديگه آسمونم براي غربت دلم نمي باره
همه اون حرفا و قول هاي رنگي همه واسه قشنگي بوده
كاش وقتي براي اولين بار (دوستت دارم) نوشتيم با خودكار مي نوشتيم
تا با ورق خوردن روزگار پاك نشه
اما اين يه قانونه كه بايد اول با مداد نوشت
من و اون هم با مداد نوشتيم.....
داره پاك ميشه
اما اون حواسش نيست
كاش مي شد چند سال به عقب برگشت
خاطره ها با اينكه خاك خوردن اما تا غبار از تنشون برمي داري
بازم قشنگن
خيلي وقت بود كاري به كار صندوقچه ي كوچولوي خاطره هام نداشتم
اما عصراي جمعه اونقدر دلگير هست
كه آدم ياد همه چي مي افته
همه اون چيزهايي که وقتي داري قدرشون نمي دوني
اما وقتي براي هميشه ازدست مي دي تازه مي فهمي كه چقدر تنهايي
من امروز به اندازه تمام آرزوهام تنهام
و هيچكس اندازه تنهايي منو نمي فهمه
كاش مي تونستم به گذشته برگردم
فقط چند روز
اما هميشه جز يه اي كاش بزرگ هيچي نيست
كاش امشب خواب گذشته داغونمو مي ديدم
دلم خيلي تنگ شده
 

نظرات شما عزیزان:

شبنم

ساعت17:17---8 آبان 1390

kheiiiiiiiiiiiiiiily ghashang bood
apam
khoshhal misham biyay

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط غزاله در 22:12 | |