گاهی با خود می اندیشم چرا زندگی بر وفق مراد نمی گذرد؟

چرا آنکه دوستش داریم از احساس مان خبر ندارد

چرا خدا دعاهای مان را نمی شنود فقط تماشا می کند

چرا وقتی می گویند "آخرین غم باشد" برآورده نمی شود

چرا انتظار هر لحظه هر جا معنا می شود

... چرا عشقی که می میرد دیگر با هیچ دم مسیحایی زنده نمی شود

چرا خاطراتی که زیبا نیستند تا ابد می مانند در خاطرمان

اما لحظه های شادی یادمان می رود هر دم ؟؟؟

اما خود هم پاسخ می دهم به این همه سوال

اینجا که بهشت نیست دل من، اینجا دنیاست
و دنیای ما پر از بی کسی هاست ...